€140.00 incl. BTW
1 op voorraad
fullmount van een Haan
Latijnse naam: Gallus gallus
Afmetingen: 35x15x32
Staat: in goede staat. de fotos geven een goede indruk van deze mount.
pootjes en kopje is voorzichtig in de gewenste houding te buigen.
prijs is per stuk!
u ontvangt een vergelijkbaar item.
1 op voorraad
De kip of het huishoen (Gallus gallus domesticus) is een gedomesticeerde vogel uit de familie van de fazantachtigen (Phasianidae). De wetenschappelijke naam van de ondersoort werd in 1789 als Phasianus gallus domesticus gepubliceerd door Johann Friedrich Gmelin.[1]
De kip is de meest voorkomende vogelsoort ter wereld met wereldwijd vele miljarden exemplaren.
Er bestaat een zeer groot aantal rassen. Zie daarvoor de lijst van kippenrassen.
In enge zin wordt het woord kip enkel gebruikt voor de vrouwtjes, als synoniem van de hen.[2]
Een van de waarschijnlijke voorouders van de kip is het bankivahoen (Gallus gallus), dat in Zuidoost-Azië in het wild voorkomt.
Waarschijnlijk is het huishoen uit het bankivahoen gedomesticeerd. De invloed van eventuele andere, in het wild levende hoenderachtigen kan niet geheel worden uitgesloten, maar het is inmiddels wel duidelijk dat het bankivahoen de belangrijkste voorouder is. Hoe en wanneer het proces precies is verlopen, is evenmin volledig bekend. Onderzoek gepubliceerd in 2014 op mitochondriaal DNA van fossiele kippenresten, suggereert dat het startpunt in Noord-China zou hebben gelegen, zo’n 10.000 jaar geleden.[3] Daarmee zou de tamme kip ruwweg een tijdgenoot zijn van de andere landbouwdieren.
Via India en Mesopotamië verspreiden de Aziatische hoenderen zich naar andere delen van de wereld. Zo zijn er aanwijzingen dat de Egyptenaren reeds vóór 1400 v.Chr. kippen hielden. Een tekst uit de periode van Thoetmosis III verwondert zich over “de vogel die elke dag leven schenkt”.[4] In het oude Sumer sprak men over de vogel uit Meluhha. In Europa kwamen de kippen via diverse routes. Via Klein-Azië arriveerden de eerste gedomesticeerde kippen rond het jaar 700 v.Chr. in Zuid-Europa. Keltische stammen die van het gebied van de Zwarte Zee naar West-Europa trokken namen ook kippen mee. Julius Caesar schrijft in De Bello Gallico dat hij kippen aantrof bij Keltische stammen in Frankrijk, België, Nederland, Duitsland en Zwitserland. De Romeinen zelf namen tijdens hun veroveringen ook kippen mee, zowel voor de eieren als voor het vlees. Bij de Romeinen werden kippen niet alleen voor het voedsel gehouden, maar ook waren hanengevechten populair. In de ruïnes van Pompeï zijn diverse afbeeldingen van hanengevechten aangetroffen.
In Nederland zijn in afgegraven terpen ook kippenbotten aangetroffen. Deze terpen stammen van 800 na Christus. In de tijd van Karel de Grote werd bij zijn hervorming van het boerenbedrijf bepaald dat grote boerderijen zo’n 200 kippen moesten houden, op kleine boerderijen moesten 50 kippen zijn. Dit waren al vooral grotere kippenrassen die vooral dienden voor eieren en vlees. Vanaf de negentiende eeuw werd het houden van kippen een echte landbouwactiviteit. De kippen scharrelden hun kostje op het erf bij elkaar. Ze sliepen met de koeien en het andere vee op stal of in bomen en struiken op het erf.
Tegenwoordig worden kippen vrijwel overal ter wereld gehouden. In onder meer Nederland komen ook verwildere kippen voor; deze exemplaren zijn uit gevangenschap ontsnapt.
