Lichtenstein Hartebeest (Alcelaphus buselaphus lichtensteinii)

Beschrijving

Het hartebeest van Lichtenstein (Alcelaphus buselaphus lichtensteinii) is een ondersoort van de hartebeestantilope die leeft in savannes en uiterwaarden van Zuidoost-Centraal-Afrika. Het wordt soms geclassificeerd als een unieke soort, Sigmoceros lichtensteinii. Het ontleent zijn naam aan zoöloog Martin Lichtenstein. Beschrijving Het staat doorgaans ongeveer 1,25 m (4,1 ft) bij de schouder en heeft een massa van ongeveer 150 kg (330 lb). Het heeft een roodbruine kleur, die lichter is op de onderbuik. De hoorns die bij beide geslachten voorkomen, lijken vanaf de zijkant de vorm te hebben van de letter ‘S’, en lijken vanaf de voorkant de vorm te hebben van de letter ‘O’, waarbij de bovenste delen ontbreken. De hoorns zijn licht geribbeld en bereiken een lengte van meer dan 0,5 m (1,6 ft). Gedrag Ze leven op gebieden waar ze grassen eten. Ze zijn overdag actief (overdag actief). Ze verzamelen zich in kuddes van vijf tot vijftien vrouwtjes en kalveren met één mannetje, dat hen leidt. Het mannetje heeft de wacht op termietenheuvels en dergelijke. Mannetjes hebben grote territoria, die ze markeren door met hun hoorns grond rond de grenzen op te graven. Het hartebeest van Lichtenstein heeft een goed gezichtsvermogen, maar een slecht reukvermogen. Hun belangrijkste geluiden zijn een gebrul en een nies-snuivend geluid. Ze reizen in kuddes. Kuddes worden voornamelijk gehouden tussen 1 en 10 individuen (89% van alle LH in Tanzania bestond uit 1 tot 10 dieren). De kudde kan uit meer dan 10 individuen bestaan, maar dit gebeurt zelden. (Booth 1985). Opgemerkt wordt dat de kudde uit meer dan 10 individuen bestaat. Het grootste aantal Lichtensteinse Hartebeesten dat samenkomt, vindt plaats in augustus/september. De exacte reden is echter onbekend, maar dit is vooral wanneer de meeste kalveren worden geboren. Voeg daar de lokale migratie van andere kuddes aan toe en het kan een vorm van anti-roofdiergroepering zijn om pasgeboren kalveren te beschermen Vrijgezelle stieren worden vaak alleen aangetroffen en bestrijden de kuddementaliteit (Dowsett 1966; Wilson 1966; Rodgers 1977). 1:2.37. De Hartebeest van Lichtenstein zijn zeer territoriale zoogdieren en er is geen overlap in territoria tussen stieren. De bronstperiode (broedseizoen) loopt doorgaans van half oktober tot januari, hoewel er tussen de verschillende locaties kleine verschillen bestaan (Dowsett 1966). Bachelorstieren zullen alfastieren vaak uitdagen tot het punt van volledige uitputting om de verwante vrouwelijke LH’s over te nemen. Er zijn talloze stereotiepe gedragspatronen in het repertoire van het geslacht Alcephalus die rechtstreeks verband houden met territoriale verdediging (von Richter 1972). Hiervan vallen het klauwen en toehoornen op de aarde het meest in het oog. In Zimbabwe waren de meest opvallende lichaamsbewegingen de “kop-flank”, waarbij de kop tegen de schouder wordt gewreven, en een “kopvlaggende” beweging waarbij het hartebeest bij alarm zijn kop krachtig op en neer schudde. Hartebeesten markeren hun territorium door mesthopen te vormen in hun respectievelijke territoria.